Noem me een boomer, maar ik praat graag over goud.
Goud neemt zo’n kleine plaats in, zowel op de financiële markten als in de menselijke psyche. Dit raadselachtige metaal staat net zo goed op een Bloomberg-terminalticker als op een poster van het periodiek systeem aan de muur van een schoollaboratorium.
Laten we ons hier concentreren op de financiële kant, want mijn kennis van scheikunde is roestig. Ik schreef gisteren dat we ons in een rare tijd van de economie bevinden waarin de angst voor een recessie de laatste tijd de inflatie op de markten heeft overgenomen. Zoals de onderstaande grafiek laat zien, heeft goud het normaal gesproken redelijk goed gedaan in tijden van recessie, maar niet altijd.
Dit laat zien hoe goud traditioneel werd gezien: een hedge. Een niet-gecorreleerd actief waarop beleggers kunnen steunen om hun portefeuille te diversifiëren. Het is niet perfect, want die relatie is verre van symbiotisch, maar het kan ermee door.
Misschien wel de twee beste recente voorbeelden hiervan zijn 2008 en 2022. De eerste zag de financiële markten ineenstorten, maar goud hield stand. En vorig jaar hetzelfde verhaal, hoewel de schade op de aandelenmarkten niet zo groot was.
Maar op dit moment is er iets geks aan de hand. Deze ongecorreleerde aard begint om te draaien. Dat is een bewijs van hoe raar de huidige macro-situatie is.
Neem de volgende grafiek. Hier heb ik de inflatie van de afgelopen halve eeuw uitgezet tegen de prijs van goud. Het volgt het redelijk goed – dit is weer een van de traditionele kenmerken van goud, een inflatiehedge – zij het niet perfect.
Er is echter een duidelijk en significant verschil in de laatste paar jaar. Net wanneer de inflatie echt losbarst, lijkt het erop dat goud al die investeerders heeft gered die dachten dat het een hedge was. Net als bij het Engelse voetbalteam lijkt het erop dat goud plat is gevallen toen we het het meest nodig hadden, op het grootste moment. Maar waarom?
Ten eerste weet ik niet zeker of dat eerlijk is (niet de Engelse prik – je zegt me dat geen trofeeën sinds 1966 eerlijk zijn voor een land met de beste competitie ter wereld?). De afgelopen paar jaar zijn risicovolle activa ingestort – de S&P 500 daalde vorig jaar met 19,4%, de Nasdaq met 33,1% – en toch werd goud verhandeld.
Dus het is een goede hedge. Het is alleen zo dat de inflatoire cocktail van de afgelopen twee jaar niet hetzelfde is als de voorgaande. Laten we niet vergeten dat we uit een buitengewone periode in de geschiedenis komen als gevolg van iets dat COVID-19 heet. Dit veroorzaakte economische schokken en gevolgen die we nog nooit eerder hebben gezien.
Toeleveringsketens stonden onder druk en China ging pas onlangs open. Door de oorlog in Oekraïne was er een nare energiecrisis. Dan zijn er ook nog de enorme stimuleringspakketten en het drukken van geld die centrale banken nastreefden om economieën op gang te brengen die tijdens lockdowns tot stilstand kwamen.
En we bevinden ons nu op deze merkwaardige plek waar de markten – en de economie als geheel – meer dan ooit afhankelijk zijn van het beleid van centrale banken. De rentetarieven werden verhoogd om de inflatie aan te trekken, en dienovereenkomstig daalden de aandelenkoersen.
Maar het punt is, goud deed precies hetzelfde. En dat blijft het doen. De onderstaande grafiek laat zien hoe goud min of meer daalde vanaf maart/april toen de Fed overging op dit strakke monetaire regime.
Gedurende een paar maanden rond november tot januari steeg goud toen de markt de verwachting kreeg dat toekomstige rentestijgingen sneller zouden afnemen dan eerder werd verwacht als gevolg van lagere inflatiecijfers. Dus aandelen stegen, maar goud ook. En toen zakte het duo de afgelopen weken allebei weer terwijl de markt dacht: “oeps, misschien hebben we een beetje gesprongen en komen er in de toekomst meer rentestijgingen.”
Voor aandelen is dit allemaal intuïtief logisch. Geld wordt duurder, toekomstige kasstromen worden verdisconteerd naar het heden tegen hogere tarieven, en dus dalen de waarderingen. Dus aandelenkoersen en rentetarieven zijn direct gecorreleerd.
Voor goud lijkt het alsof het tegenovergestelde zou moeten gebeuren, toch? Nou, het is op dit moment vreemd omdat het allemaal gebaseerd is op verwachtingen. Dus naarmate de inflatie daalt, creëert de kans op toekomstige renteverlagingen en een lager rentebeleid een potentieel voor een meer inflatoire toekomst en dus een boost voor de huidige goudvooruitzichten en -prijs. Een beetje verwarrend, maar in wezen overtreffen verwachtingen van de toekomst het heden op dit moment voor goudbeleggers.
In zekere zin maakt het deel uit van het soort ‘slecht nieuws is goed nieuws’, waarbij de markt slecht nieuws toejuicht omdat het betekent dat de vraag daalt en de economie afkoelt, waardoor de inflatie kan dalen en de tarieven zullen worden verlaagd. En als de tarieven worden verlaagd, gaat het allemaal omhoog. Ik schreef afgelopen oktober over dit fenomeen en sindsdien is er niet veel veranderd.
Dit is gewoon weer een uitvloeisel van het rare scenario waar we ons nu allemaal in bevinden, in die zin dat de acties van de Fed zo’n extreme impact hebben op de markten. Dat is altijd het geval, maar het afgelopen jaar was dat meer dan ooit, nu de wereld worstelt met de ergste inflatiecrisis sinds de jaren ’70.
Als we kijken naar goud over de afgelopen 20 jaar, is het patroon tegen de rentetarieven niet overdreven sterk. We zagen het constant stijgen van 2004 tot 2011, voordat het daalde van 2012 tot 2016 en vervolgens omhoog sprong in 2019 en 2020 voordat het sindsdien min of meer stabiel was.
Dit is dus niet iets voor de lange termijn. Er zijn in het verleden zakken geweest waar dit is gebeurd, zij het waarschijnlijk onecht omdat de relatie nooit echt heeft standgehouden.
Maar op dit moment zitten aandelenbeleggers en goudzoekers in hetzelfde team, wat raar is.
Dus voorlopig zijn goudzoekers en aandeleninvesteerders kameraden. Ze hopen allebei dat de strijd tegen de inflatie blijft afnemen, na de positieve signalen van de afgelopen maanden. Dit zal de markt in staat stellen om vroeg of laat een spil van een krap monetair beleid in te prijzen, wat op zijn beurt de weg vrijmaakt voor een stijging van de activaprijzen over de hele linie.
Maar dit is geen route tot het einde der tijden. Wanneer deze tijd uiteindelijk aanbreekt, wanneer de Fed-spillen en activaprijzen weer op gang komen, kunnen goud en aandelen weer van elkaar loskomen. Het is gewoon een rare tijd momenteel. Zoals de verteller van Fight Club zei: “je ontmoette me op een heel vreemde tijd in mijn leven.”
Als je dit stuk interessant vond, maar denkt dat ik te veel schrijf, is deze podcast-aflevering van vorige maand misschien leuker voor je, waar ik met de directeur van onderzoek of goudmarktplaats BullionVault, Adrian Ash, sprak over goud als investering.
The post Goud prijsvoorspelling: goudbugs en aandeleninvesteerders zitten in hetzelfde team (en dat is vreemd!) appeared first on Invezz.
